Niezgodna

Czasem kiedy patrzę przez okno mojego świata wydaje mi się, że wylądowałam w innej galaktyce. Wciąż gdzieś nie pasując.

Jako dziecko nie pasowałam do dzieci bo świat mój był bardziej książkowy niż zabawkowy. W wieku 6 lat czytałam już płynnie (co nie jest żadnym super geniuszem bo z dziećmi pracuje i widzę jakie to częste zjawisko). Jednak moja umiejętność czytania otworzyła przede mną ogromną bramę inne rzeczywistości przez którą chętnie weszłam. I tak książki zaczęły kształtować mój światopogląd, wartości i osobowość. Po prostu książki mnie wychowały. Nie będę tu oryginalna wspominając "Anie z Zielonego Wzgórza", którą pochłonęłam w wieku lat 8 i wszystkie jej odmiany, dostępne wtedy w księgarni. Zresztą moje pierwsze w życiu zarobione pieniądze właśnie ta pasja pochłonęła.

Niestety (a może stety) ugrzeczniony styl nie przetrwał we mnie zbyt długo. I tak gdy tylko wiek wybił pierwsze naście nastoletni bunt wystartował. Jednak i tu trudno było z jakimś dopasowaniem. W miejsca grzeczne wchodziłam w glanach i podartych spodniach a tam gdzie szaleńcza młodość krzyczała: "bunt" z cichą balladą w słuchawkach. Zawsze trochę niedopasowana do żadnej subkultury bo żadna z nich w 100% mnie nie określała a ja chciałam być na 100%.

I taką znalazł mnie Bóg... Ale to zupełnie inny rozdział.....

Gdy Pan zaprosił mnie do Nazaretu pierwszą myślą było właśnie to: "Przecież ja tu nie pasuje". I tak nadszedł czas próby dopasowań, bo miłość była większa.... i do Niego i do Nazaretu. A kiedy już wydawało mi się że zrobiłam wszystko i już jestem taka w sam raz to moje cudowne współsiostry przyniosły mi ramę ( od okna z wyburzanego domu) i wspaniałomyślnie zaproponowały żebym w nią weszła - i chociaż raz w życiu zmieściła się w ramki ;)
Wtedy wydawało mi się, że przesadzają. Teraz z perspektywy czasu widzę jak bardzo miały rację nie tylko na wtedy ale i na teraz...

Nie jestem z "tego świata". Nie chcę gonić za sukcesem. Nie potrafiłabym być "korpoludkiem" ani Singielką (patrz serial). Lubię moją ciszę czasem zbyt cichą a czasem zbyt głośną. A Bóg jest dla mnie wszystkim. Z drugiej strony nie mieszczę się w pobożnie złożonych rączkach, aureolkach nad głową i paciorkach chociaż byłyby najszczersze i najprawdziwsze. Lubię iść na koncert ( ostatnio Kortez - po prostu WOW) i wypić kawę w fajnym miejscu (jak teraz w Etno Cafe - polecam ).

Taka ja. Niedopasowana. Ale powtarzając za klasykiem: Jeśli nie pasuję do tego świata to może pasuję do tego innego..... Co daj Boże :) AMEN.

P.S.

Wielbie Cię Boże za moje życie. Wielbie Cię w tym jak mnie upodabniasz do Siebie. Dziękuję Ci za to kim dzięki Tobie się staje. Dziękuję ci za każde "niedopasowanie" przez, które zbliżam się do Ciebie..........