WYBIERAM NIEBO

Pamiętam ten moment bardzo wyraźnie. A za każdym razem, kiedy go wspominam odczuwam go na nowo. Kiedy weszłam do Katedry i usiadłam na przeciwko figury św. Jakuba Apostoła, wzruszenie ogarnęło mnie całą. W mojej Drodze nie chodziło o to miejsce. Dlatego też nie ustawiłam się w długiej kolejce przytulających figurę. Jakoś tak zamiast tego wolałam pobyć w ciszy. Nie mam i nigdy nie miałam specjalnego nabożeństwa do św. Jakuba (chociaż próbowałam nadać mojemu Camino głębszy sens odwołując się do tego, że Jakub był bratem Jezusa). I mimo, że dokładnie wiedziałam o tym przed wyruszeniem, to właśnie tam u celu wędrówki zrozumiałam całą sobą, że TO DROGA JEST CELEM, zarówno na Camino, jak i po za nim. "Ruszaj. To dopiero początek......". Usłyszałam te słowa tak wyraźnie, że nie potrafię o nich zapomnieć. Tym, bardziej, że totalnie się ich nie spodziewałam. Uporządkowały one całe moje wtedy i porządkują cale dziś, chociaż przyznaję, są nie łatwym wezwaniem. Droga, której doświadc